IV Breńsko-Góreckie Zaduszki poświęcone pamięci Elżbiety Bauer

O Elżbiecie Bauer

Elżbieta Bauer, z urodzenia Lwowianka, brennianka z wyboru. Znana i lubiana nauczycielka, kierowniczka Zespołu Regionalnego „Brenna'" założycielka dziecięcego zespołu folklorystycznego „Bukowe Groniczki" oraz pomysłodawczyni Nocy Świętojańskiej, jednej z najważniejszych imprez w Brennej. Warto przypomnieć, a młodszemu pokoleniu przedstawić, postać wybitnej dla naszej miejscowości krzewicielki kultury i tradycji. Elżbieta przyszła na świat 13 stycznia 1935 roku we Lwowie. Imię na chrzcie otrzymała po matce, wówczas czterdziestoletniej kobiecie. Na kresach mieszkała przez swoje pierwsze pięć lat.

W 1941 roku wraz z rodzicami przeniosła się na skraj Beskidów do Bielska, by w końcu zamieszkać w Brennej, gdzie odnalazła swoje miejsce na ziemi, pozostając w dolinie Brennicy do końca swoich dni. W Brennej spędziła dzieciństwo i rozpoczęła swoją edukację w Szkole Podstawowej, nauczanie kontynuowała w cieszyńskim Liceum Pedagogicznym. Studia wyższe rozpoczęła w Częstochowie, a następnie w Katowicach. Kształciła się na pedagoga i też przez całe swoje zawodowe życie pracowała jako nauczycielka, również czas wolny poświęcając dzieciom i młodzieży.

Początkowo była instruktorką zespołu wokalno-tanecznego działającego przy szkole w Brennej Leśnicy, by w 1969 roku, wykorzystując swoje umiejętności, doświadczenie i zamiłowanie do miejscowej kultury ludowej, założyć w Brennej Bukowej dziecięcy zespół folklorystyczny „Bukowe Groniczki". Dzieciaki nosiły stroje regionalne, tańcem i śpiewem kultywowały tradycje, rozsławiały Brenną. Od 26 lipca do 2 sierpnia 1992 r. „Bukowe Groniczki" uczestniczyły w wyjątkowym wydarzeniu w Międzynarodowym Festiwalu Dziecięcych Zespołów Regionalnych „Święcie Dzieci Gór", otrzymując festiwalowe serce, na którym widniał napis: „Pamiętajcie o naszych wspólnych radościach w muzyce, pieśniach i tańcach".

Elżbieta od najmłodszych lat uczestniczyła w zorganizowanych grupach, najpierw należała do zespołu teatralnego, a następnie regionalnego „Brenna", gdzie tańczyła, śpiewała, a gdy była taka potrzeba grała na akordeonie. Równocześnie gromadziła materiały etnograficzne, szukając informacji o miejscowych śpiewach, tańcach, strojach. Zebrane informacje oraz ukończony kurs chorograficzny z pewnością były bardzo pomocne w pracy dla Zespołu Regionalnego „Brenna'; gdzie od 1983 r. do 1998 r. była kierowniczką.

W 1997 r. zespół zdobył Srebrne Żywieckie Serce podczas Festiwalu Folkloru Górali Polskich w Żywcu, a na Międzynarodowym Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem wywalczył Złotą Ciupagę. Był to wielki sukces „Brennej" oraz wyróżnienie dla kierowniczki, która sporo czasu i energii poświęcała dla Zespołu, również będąc już na emeryturze. Elżbieta Bauer za swoją działalność została uhonorowana Srebrną Cieszynianką, była pierwszym z naszej gminy laureatem tej prestiżowej na Śląsku Cieszyńskim nagrody.

Elżbieta Bauer zmarła 8 marca 2000 r., po długiej i ciężkiej chorobie. Pogrzeb odbył się 11 marca, na breńskim cmentarzu żegnał ją Zespół Regionalny „Brenna" słowami: „Płaczą nasze gronie, smutno szumią lasy. A wiatr od Kotarza pieśń żałobną niesie. I drzewa na groniach pomrukiem załkały. Nad żałością naszą i smutkiem górali. (...). Żegnały ją również władze gminy, szkoły, wychowankowie, mieszkańcy, a także delegacje wszystkich folklorystycznych zespołów Śląska Cieszyńskiego.

Elżbieta Bauer cieszyła się sympatią i wdzięcznością ludzi, była powszechnie znana i lubiana, a jej dorobek i działanie na rzecz Brennej do dzisiaj pamięta wielu mieszkańców. W „Wieściach znad Brennicy" w numerze z lutego 2001 roku w artykule „Nasza Mama w rocznicę śmierci" Zespół Regionalny „Brenna" tak pisał: „Była jednym z założycieli naszego zespołu, długoletnim choreografem a od 17 lat naszym kierownikiem, matkom i przyjacielem (...). Pani Ela Bauer wiele dobrego zrobiła dla Brennej.

Była lubianym, dobrym i uczynnym człowiekiem. Na kilka dni przed jej śmiercią przyrzekliśmy, że zespół będzie dalej pracował i choć bardzo nam jej brakuje, to słowa dotrzymamy i zawsze będziemy pamiętać ile serca i pracy poświęciła dla nas i nigdy nie zapomnimy naszej dobrej, szlachetnej, kochanej Mamy.